((دیوانه))

دیوانه ترین حس تو را درد کشیدم 

بر بام دلم نقش تو را سرد کشیدم 

آخر که تو ای میوه ممنوعه چرا من 

در قاب دلم عکس تو را زرد کشیدم 

حوا  شدی  در  آینه  تالار  دلم  باز 

آدم نشد آن آدمو یک مرد کشیدم 

رفتی و به شیرینی لب های تو سوگند 

روز های بدونت همه را فرد کشیدم 

این فاصله بین منو تو هم چو هبوطی 

ترسیم دو چشمان تو را طَرد کشیدم 

در خلسه آغوش تو من زاغه نشینم 

تصویر دو ابروی تو را رعد کشیدم 

مجنون به بیابان زده ام در پی لیلی 

عطارمو دیوانه ای شب گرد کشیدم 

آنگاه که شکست عهد میان منو حوا 

روی  همه  خاطره ها  گرد  کشیدم 

((غزلیات فرشید شریفی ))

تاریخ خلق اثر ۱۴۰۰/۱/۱

(( آنچه لایق نبوود )) 

آمد و زمزمه در گوش من آغاز نمود 

نم نمک جای خودش در دل من باز نمود 

با کلامی که نشان می دهد از سر درون 

گفت از عشق و برای دل من ناز نمود 

دست در کوک دلم برد ، به امیال خودش 

زیر لب زمزمه در گوش من آواز نمود 

معنی نغمه چنین بود که در عمق وجود

کودکی در پس و پنهان من احراز نمود 

با همه رندی من ، سادگی کردم به غلط

اعتماد کردم و دل دادم و پر باز نمود 

لحظه ای خود به خودم امد و دیدم که تهی 

هر چه من بود به او دادم و پرواز نمود 

عرش را فرش خودم کردم و او در ملکوت 

حکم قتل منو احساس من ابراز نمود 

شک مباد لایق هر کس نبوود عرش فلک 

آه عجب ، در پر طاووس چقدر راز نمود 

((غزلیات فرشید شریفی ))

۴۰۲٫۴٫۳