افتادم از نگاه تو، اي قرص ماه من اي روشناي ديده ،چشم سياه من گاهي براي حافظ، چشمان مست تو خطي كشيده مي شود، ان سوي اه من ميترسم از دلم ،كه مبادا روزي عليه تو خواهان كودتا شود، هردم سپاه من يك شهرارتش نازي ،ان سوي چشم تو دارد نشانه مي رود، ثقل نگاه من ان تيرجامگان به دوش، در پشت پلك تو دارند كجا مي برند، عمر تباه من ؟ پيري كشيد سر به پا،خود را به پيكرم انجا كه باورم نداد، ديگر پناه من اي كفر تنيد بر سر ايمان من ، چرا ؟ با شك كنايه ميزني ، بر هر گناه من در پيشگاه كعبه ات ، زانو بريده ام ناي طواف ندارمت ، اي قبله گاه من يك وصل بين چشم تو، بامن كه فاسقم چون نينواي چشم تو، شد قتل گاه من در حصر پيله با تو من پروانه مي شدم افسوس كه پيله بي تو شد تبعيد گاه من منت گذار و ، خانه ي دل را اشاره كن اي پاك دميده بر سر صبح پگاه من هردم شميم بوي تو دارد گُلاله ي من انگاه كه مو دهي به باد در پيشگاه من گاهي بيا و لحظه اي با من قدم بزن وقتي كه مي شود غمت شرح گواه من بر هر كه دل سپرده ام با من جفا كند بايد كه ترك كنم دگر اين اشتباه من
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
